|
|
Drugi dzień Triduum Paschalnego wierni przeżywają pod znakiem
krzyża. Stoi on w centrum liturgii wielkopiątkowej. Przed
krzyżem, po wieczornym nabożeństwie, jak przed Najświętszym
Sakramentem wierni klękają oddając mu swoją część i
uwielbienie.
Na początku liturgii celebrans
ubrany w kapę a nie w ornat, w którym sprawuje się Mszę św.
podchodzi do ołtarza w ciszy. Przed ołtarzem przez chwilę leży
krzyżem. Po modlitwie wstępnej czytane jest proroctwo o
Cierpiącym Słudze Jahwe i fragment Listu do Hebrajczyków.
Następnie czyta się lub śpiewa, zwykle z podziałem na role,
opis Męki Pańskiej według św. Jana.
Po homilii w bardzo uroczystej
modlitwie wstawienniczej poleca się Bogu Kościół i cały świat,
wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby
wszyscy byli zbawieni. Szczególnie przejmujące są modlitwy o
jedność chrześcijan, prośba za niewierzących i za Żydów.
Centralnym wydarzeniem liturgii
wielkopiątkowej jest adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym
suknem krzyż wnosi się przed ołtarz w procesji ze świecami,
tak jak normalnie niesie się Najświętszy Sakrament.
Odsłaniając stopniowo ramiona krzyża celebrans śpiewa
trzykrotnie: "Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie
świata", na co wierni odpowiadają "Pójdźmy z pokłonem". Po
liturgii Krzyż zostaje w widocznym i
dostępnym miejscu, tak by każdy wierny mógł go adorować. Jest
on w tym dniu najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się
przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym
Sakramentem. Po adoracji Krzyża z ciemnicy przynosi się
Najświętszy Sakrament i wiernym udziela się Komunii.
Ostatnią częścią liturgii Wielkiego
Piątku jest procesja do Grobu Pańskiego. Na ołtarzu
umieszczonym przy Grobie lub na specjalnym tronie wystawia się
Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym
przejrzystym welonem. Cały wystrój tej kaplicy ma kierować
uwagę na Ciało Pańskie. W wielu kościołach przez całą noc trwa
adoracja.
|
|
