|
|
Bezpośredni związek z ustanowieniem święta
Bożego Ciała miały objawienia Julianny Cornillon z Francji,
która w 1209 roku miewała widzenia jasnej tarczy księżyca
z zarysowaną ciemną plamą. Widzenia te zostały
zinterpretowane jako skutek braku wśród świąt kościelnych
dnia poświęconego Najświętszemu Sakramentowi.
Uroczystość liturgiczną Bożego Ciała
wprowadził w 1246 roku biskup Robert dla diecezji Liege w
Belgii, a papież Urban IV w 1264 roku ustanowił święto Bożego
Ciała dla całego Kościoła powszechnego. Na termin obchodów
wyznaczył czwartek w oktawie Trójcy Przenajświętszej. W ogłoszeniu
bulli przeszkodziła jednak śmierć papieża. Do kalendarza
świąt w całym Kościele Boże Ciało wprowadził dopiero
papież Jan XXII w 1317 roku.
Pierwsze procesje w uroczystość Bożego
Ciała odbyły się w drugiej połowie XIII wieku w Kolonii w
Niemczech. Niesiono w nich krzyż z Najświętszym
Sakramentem.
W Polsce po raz pierwszy uroczystości Bożego
Ciała odbyły się w diecezji krakowskiej na początku XIV w.
Procesje włączono do obchodów tego święta dopiero 100 lat
później.
Pod koniec XV wieku procesje w uroczystość
Bożego Ciała stały się już powszechne w Niemczech,
Anglii, Francji, w północnych Włoszech i w Polsce.
Jednym z głównych elementem obchodów Bożego
Ciała jest budowa czterech ołtarzy. Ich dekorowaniem zajmują
się wierni. Wykorzystywane są do tego przede wszystkim gałęzie
brzozy lub lipy oraz kwiaty.
Na czele procesji niesiona jest zawsze
monstrancja z Najświętszym Sakramentem. Monstrancja to
drogocenne naczynie, w którym do adoracji wiernych wystawiany
jest chleb eucharystyczny. Nazwa "monstrancja"
wywodzi się od łacińskiego słowa oznaczającego
"pokazywać". Monstrancja używana jest już od XIV
wieku, ale głównie tylko w Kościele katolickim, podczas
wystawiania i procesyjnego obnoszenia hostii, a więc właśnie
podczas Bożego Ciała. Początkowo miała ona kształt wieży
gotyckiej, a w okresie baroku powstał typ monstrancji - słońca,
który znamy do dziś.
Procesja z monstrancją zatrzymuje się
kolejno przy czterech ołtarzach. Ołtarzy jest tyle, ilu było
ewangelistów. Na każdym przystanku czytane są zawsze
fragmenty z jednej Ewangelii, a więc po kolei Mateusza,
Marka, Łukasza i Jana.
Z uroczystościami Bożego Ciała wiążą
się różne zwyczaje i wierzenia ludowe. Szczególne własności
przypisywano zebranym kwiatom i gałązkom, które dekorowały
ołtarze. Po przejściu procesji ludność zrywała gałązki,
wierząc w ich magiczne właściwości.
Niegdyś drzewa i gałęzie, którymi tego
dnia przystrojony był kościół i ołtarze, zatykano za
strzechy chałup i zabudowań gospodarczych, miały one strzec
przed ogniem, piorunami i robactwem, zatykano również na
polach, co miało chronić przed szkodnikami. W niektórych
regionach Polski w uroczystość Bożego Ciała wierni ciągle
przynoszą do kościoła wianki ziół, które po poświęceniu
zabierają do domów, by chroniły przed chorobami.
Boże Ciało w Polsce jest dniem wolnym od
pracy. We Włoszech np. jest normalnym dniem pracy.
Kiedy w 1870 roku przestało istnieć Państwo
Papieskie zrezygnowano wówczas z organizowania procesji w
Wiecznym Mieście. Zwyczaj ten przywrócił dopiero Jan Paweł
II w pierwszym roku swego pontyfikatu. Papież Benedykt XVI
nie wprowadził dotychczas żadnych zmian do obchodów Bożego
Ciała.
W tym roku uroczystości w naszym kościele
rozpoczną się mszą św. o 9.45, kazanie wygłosi ks. Robert
Begierski. Procesja Bożego Ciała przebiegać będzie wzdłuż
ul. Wolności. Będzie to procesja która połączy parafian
dwóch bielawskich kościołów, Wniebowzięcia NMP i Miłosierdzia
Bożego. Ołtarze najprawdopodobniej zlokalizowane będą: 1 -
na przeciwko dolnego szpitala, 2- na skrzyżowaniu ulic Wolności
i Bohaterów Getta, 3- obok przystanku na Bata, 4- obok Szkoły
Podstawowej nr 1.
Tak wyglądały 4 Ołtarze w roku 2007r.
  
 
|
|
