|
Nuncjusz Apostolski w Polsce, abp Józef
Kowalczyk, wydał w południe specjalny komunikat. Poinformował
w nim, że Ojciec Święty Benedykt XVI mianował rektora Wyższego
Seminarium Duchownego w Świdnicy, ks. dr. Adama Bałabucha,
biskupem pomocniczym diecezji świdnickiej. Święcenia biskupie
planowane są na 8 maja 2008 r. w uroczystość św. Stanisława,
Biskupa i Męczennika, głównego patrona diecezji świdnickiej.
|
|
|
Nota biograficzna: ks. Adam Bałabuch
Ks. Adam Bałabuch urodził się 13 kwietnia 1961 r. w Ścinawce
Średniej jako syn Michała i Wacławy z domu Osiej. Do szkoły
podstawowej uczęszczał w latach 1968-1976 w Ścinawce Średniej,
następnie w latach 1976-1980 kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym
w Nowej Rudzie, gdzie w roku 1980 zdał egzaminy maturalne. W
latach 1980-1986 studiował na Papieskim Wydziale Teologiczny
we Wrocławiu i jednocześnie był alumnem Metropolitalnego Wyższego
Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Studia ukończył uzyskując
stopień magistra teologii na podstawie pracy naukowej zatytułowanej
„Rozwój duchowości ludzi chorych. Aspekt
psychologiczno-teologiczny”. Została ona napisana na
seminarium naukowym z teologii praktycznej pod kierunkiem ks.
prof. Jana Kruciny. 24 maja 1986 r. przyjął święcenia
prezbiteratu w archikatedrze wrocławskiej z rąk ks. kard.
Henryka Gulbinowicza. W latach 1986-1987 był wikariuszem w
parafii Matki Bożej Pocieszenia w Oławie.
W latach 1987 1991 odbył studia licencjackie i doktoranckie
(specjalizacja homiletyczna) w Instytucie Teologii Pastoralnej
Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W roku 1989 uzyskał
licencjat z teologii na podstawie pracy „Przemówienia i
listy ks. Michała Rękasa jako próba kształtowania życia
religijnego chorych”. Natomiast w roku 1991 uzyskał
stopień doktora nauk teologicznych w zakresie teologii
pastoralnej na podstawie rozprawy „Nauka Jana Pawła II
o cierpieniu i jej recepcja w kaznodziejstwie polskim”.
Promotorem pracy był ks. prof. Mieczysław Brzozowski.
Po ukończeniu studiów na KUL był od 1991 roku adiunktem
przy katedrze homiletyki na PWT we Wrocławiu, gdzie wykładał
teologię słowa Bożego i homiletykę oraz prowadził ćwiczenia
z tego przedmiotu. W latach 1991-1992 pełnił funkcję
prefekta, a w latach 1992-1996 ojca duchownego w
Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. W
latach 1993-1997 był sekretarzem generalnym Papieskiego
Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, a od 1996 do 1997 roku
jego dyrektorem administracyjnym; w latach 1993-1997 był współredaktorem
„Wrocławskiego Przeglądu Teologicznego” oraz
„Biuletynu PWT we Wrocławiu”. Od roku 1993 do
1997 brał czynny udział w organizowaniu Wrocławskich Dni
Duszpasterskich. Funkcję asystenta kościelnego Ruchu
"Wiara i Światło” pełnił w latach 1992-1998.
W roku 1997 przeszedł do pracy duszpasterskiej i do 2004 roku
był proboszczem parafii p.w. św. Michała Archanioła w Długołęce.
W latach 1998-2004 pełnił funkcję Diecezjalnego Dyrektora
Unii Apostolskiej Kapłanów Archidiecezji Wrocławskiej.
25 czerwca 2004 r. inkardynowany został do diecezji świdnickiej.
W latach 2004-2005 był dyrektorem Wydziału Duszpasterskiego
Świdnickiej Kurii Biskupiej a od 28 czerwca 2004 r. pełnił
funkcję delegata biskupa świdnickiego ds. Wyższego
Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej i PWT we Wrocławiu
– studia w Świdnicy. 8 września 2004 r. został
wikariuszem generalnym diecezji świdnickiej. W diecezji był
także członkiem Rady Kapłańskiej, Rady Duszpasterskiej i
Kolegium Konsulatorów oraz przewodniczącym kolegium
redakcyjnego „Świdnickich Studiów Teologicznych”
wydawanych przy WSD Diecezji Świdnickiej. 1 lipca 2005 r.
mianowany został rektorem Wyższego Seminarium Duchownego
Diecezji Świdnickiej.
Był kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Świętego
Krzyża we Wrocławiu, a następnie kanonikiem gremialnym Świdnickiej
Kapituły Katedralnej i kapelanem Jego Świątobliwości.
Biskup nominat jako dewizę wybrał słowa Cały
Chrystusa i Maryi; wyrażają one całkowite oddanie się
w posłudze pasterskiej Jezusowi i Jego Matce. Stolicą
tytularną pierwszego biskupa pomocniczego diecezji świdnickiej
jest Aurusuliana, miasto leżące na terenie dzisiejszej
Tunezji.
|
|